ഒറ്റമരം

ഒറ്റമരം ..
ആരോ വലിച്ചെറിഞ്ഞതാവാം
അതോ മനപ്പൂര്‍വ്വം കൊണ്ടിട്ടതോ ?
ഏതോ കാറ്റ് പ്രണയപൂര്‍വ്വം തന്ന
സ്നേഹഫലത്തെ പൊഴിച്ചിട്ടതും
ദൂരെയവന്‍ എന്നെപ്പോലെയാവാം
വളരുന്നതെന്നോര്‍ത്ത് ആശ്വസിച്ചും

ഒറ്റമരം
വെയില്‍ച്ചൂടും പൊടിക്കാറ്റും
മഞ്ഞും മഴയുമേറ്റ്
നിനക്കുവേണ്ടി മാത്രമെന്നുറക്കെ
കരഞ്ഞു കരഞ്ഞ് ഒടുവില്‍ തളര്‍ന്നും
എവിടെയോ നീയെന്ന പുണ്യത്തെ
പ്രാണനില്‍ ചേര്‍ത്ത് മാത്രം
ജീവനെടുക്കാതെ ഒടുങ്ങാതെ
ഒറ്റമരം 

കുടുക്ക

സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ ഇട്ടുവെക്കാന്‍ ഒരു മണ്‍കുടുക്ക വാങ്ങി 

ഒറ്റമുഖമുള്ള കൈകാലുകള്‍ ഇല്ലാത്ത കുടുക്ക 

വായിലൂടെ വയറിലേക്ക് എന്നൊരു ഉറപ്പിന്മേല്‍ 

എന്‍റെ സ്വപ്ന നാണയങ്ങള്‍ ഞാന്‍ വാരി നിറച്ചു 

ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ ആ കുടുക്കയുടെ ഭാരം കുറഞ്ഞു 

തോന്നലെന്നു കരുതി കുലുക്കി ഓരം ചേര്‍ത്ത് വെച്ചു 

ഭാരം കുറഞ്ഞു വന്നു ..സ്വപ്നം കൂടിയും ...

അരുതാത്തത് എന്തോ എന്ന് മനം പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ..

ഇല്ല ..ഇതെന്‍റെ സ്വപ്നം  ..എന്നെ ചതിക്കില്ല എന്നുറച്ചു 

കുടുക്കയുടെ ഭിത്തിയില്‍ വിള്ളലുകള്‍ വീണു 

അത് വെച്ച മേശയില്‍ ചിതലരിച്ചു ...എന്നിട്ടും 

സ്വപ്ന നാണയങ്ങള്‍ ഞാന്‍ വീണ്ടും നിറച്ചു 

മേശയുടെ കാലുകള്‍ നിലംപതിച്ചു... കൂടെ ..

എന്‍റെ സ്വപ്ന ഭാരം പേറിയ കുടുക്കയും .....

വിള്ളലുകള്‍ ഭിത്തിയെ വേര്‍പിരിച്ചു ....പിന്നെ.. 

സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ അത്രയും ചിതറിത്തെറിച്ചു ...

നിറ കണ്ണുകളോടെ ഞാന്‍ വാരിയെടുക്കുമ്പോള്‍ 

എണ്ണിയാല്‍ തീരുന്ന കുറച്ചു സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ മാത്രം 

എന്‍റെ ബാക്കി സ്വപ്‌ന നാണയങ്ങള്‍ ഇന്നെവിടെ? 

ചുറ്റുമൊരു ഭ്രാന്തിയെപ്പോല്‍ പരതിക്കരയുമ്പോള്‍ 

ഒരു മിന്നല്‍ ...എന്‍റെ പ്രജ്ഞയും മോഷ്ടിച്ചു കടന്നു

ന്‍റെ ....ചോന്ന കുന്നിക്കുരു

പഴയ പൊതി ഇപ്പോള്‍
തിരിച്ചും മറിച്ചും നോക്കി 
മെല്ലെ പൊതിയഴിച്ചു
പഴയ ഗന്ധം മാറിയില്ല
പഴയ കടലാസിന്റെ
 പഴകിയൊരു മനസ്സിന്‍റെ
ആ ഗന്ധം ചിരപരിചിതം
കുന്നിക്കുരുക്കള്‍ ചിതറി
വാരിയെടുത്തില്ല ഒന്നും
ധൃതി പിടിച്ചു നോക്കിയില്ല
മെല്ലെ ഒരെണ്ണം കയ്യിലെടുത്തു
ഒരു വശം ചുവപ്പ് തന്നെ
അപ്പോള്‍ മറു വശമോ
തിരിച്ചു നോക്കിയപ്പോള്‍
അതെ ..കറുപ്പ് തന്നെ
ഇത് ശരിയല്ലലോ ..അതോ?
ഇല്ല ..അയാള്‍ കള്ളം പറയില്ല
വര്‍ഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞില്ലേ
വാക്കുകള്‍ പോലെ മനസ്സ് പോലെ
കറുപ്പ് കലര്‍ന്നതാവുമോ
അയാള്‍ പറഞ്ഞത്
മുഴുവന്‍ ചുവന്നുവെന്നാണ്
അന്ന് ഞാന്‍ നോക്കിയതല്ലേ
അയാള്‍ കള്ളം പറയുകയില്ല
പിന്നെയീ കറുപ്പ് ...
ഇതെങ്ങനെ വീണ്ടുമെത്തി?

എന്‍റെ ആത്മാവിന്

ഒരു മനസ്സ് കളഞ്ഞു പോയിരിക്കുന്നു
നിറമില്ലാത്ത.... ഗന്ധമില്ലാത്ത
ആകര്‍ഷണീയത തീരെയുമില്ലാത്ത
ഒരു മനസ്സ് കളഞ്ഞു പോയിരിക്കുന്നു

നീയെടുത്തുവെന്നു ഞാന്‍ പറയുകയില്ല
പക്ഷെ നിനക്കതിനെ കണ്ടാലറിയും
ഒരുപക്ഷേ അറിയാതെ വന്നാല്‍ നീ
മെല്ലെ ചെവിയോര്‍ക്കണം അപ്പോള്‍
അത് നിന്‍റെ പേര് പറയുന്നുണ്ടാവും

ഒരു അസ്വാഭാവികതയും നിനക്ക് തോന്നരുത്
അതിന്‍റെ ഉടമസ്ഥന്‍ നീ തന്നെ ആയിരുന്നു
ആ മനസ്സ് നിന്റെത് മാത്രമായിരുന്നു
നിനക്ക് വേണ്ടി തുടിച്ചോരാത്മാവ് അതിലും
ഉണ്ടായിരുന്നെന്ന്‍ നീ മാത്രം അറിയുക

ആരുമറിയാതെ എവിടെയെങ്കിലും കിടന്ന്
മുറിവേല്‍ക്കുകയെങ്കില്‍ ഒരു പക്ഷേ
നിന്‍റെ പേര് വിളിച്ചത് കരയുകയാവാം
ഒരു കാലത്ത് നിന്നെ സ്നേഹിച്ചിരുന്ന
ഇന്ന് നിന്റെ വെറുപ്പില്‍ ഉരുകുന്ന
അതിനു കരയുവാനേ കഴിയുള്ളൂ

നിനക്ക് പറയുവാന്‍ ന്യായമേറെ
അതിനുമുണ്ടാകും കുറെയൊക്കെ
എന്നിട്ടും ഒടുവില്‍ ഈ അടിയറവ്
അത് നീയറിയാന്‍ മാത്രം ഒടുവില്‍
ഏറ്റവുമൊടുവില്‍ പറയാം

ആ ശരീരം ഉപേക്ഷിച്ചതിന് യാത്രയാകാന്‍
അധികം ദൂരമില്ല എന്ന തിരിച്ചറിവ്
ഇഷ്ടമില്ലാഞ്ഞിട്ടും പോയേ തീരൂ എന്നവര്‍
വിധിയെഴുത്ത് കഴിഞ്ഞു ഇനി പാപം
പരിഹരിച്ചു മടങ്ങാം ...എന്നേക്കുമായ്

കറുപ്പും...വെളുപ്പും

വേനൽചൂടിന്‍റെ  താപമേറ്റെപ്പോഴോ

വാടിക്കരിഞ്ഞതോ പാതിശിരസ്സ്

കാണാതെ തേടിയ ബാല്യസ്മൃതിയുടെ 

ചോരച്ചുവപ്പ് കലർന്നോരുടലോ

ആരുമറിയാതെയീ ചെളിക്കുണ്ടിലായ്

ആ രഹസ്യം നീ പറയുവാൻ വന്നതോ 

അപ്പുറത്തെ പറമ്പിന്‍റെ  കോണിലായ്

പുണർന്നും പിരിഞ്ഞുമിണചേരുന്ന

പാമ്പുകൾക്കറിഞ്ഞീടുമോയീക്കഥ

അന്നൊരിക്കൽ രതിയെന്ന വെറിയോടെ

നമ്മൾ ഇണചേർന്ന തിക്തസ്മരണകൾ

അന്നുമീചോരചുവപ്പാർന്നുടലിൽ കിതപ്പ-

ടക്കി നിന്‍റെ  കറുത്ത മേനി വിയർത്തു

ജീവിതം കവിതയെന്നു ഞാനും പിന്നെ 

ജീവതാളമായ് നീയുമതിൽ ചേരുമെന്നും

മോഹങ്ങളും മന്ദവേഗത്തിലോടിയ ചിന്തയും

ചുവപ്പുനിറച്ച സ്വപ്നങ്ങളും പേറിഞാൻ 

കറുപ്പാ൪ന്ന നിൻകാപട്യമറിയാതെ

മറക്കാതെയിപ്പോളുംതിരികെനോക്കി നിൽപ്പൂ

വാക്കിലെ വിപ്ലവം നിശ്ചലമാകുമ്പോൾ

നേർത്തു പെയ്ത മഴയിലൂടെ ഞാൻ 

തട്ടിത്തടഞ്ഞുംവീണുമെഴുന്നേറ്റും

ഭൂമിയെപുൽകിയുണർന്നുറങ്ങുമ്പോൾ

വീണ്ടുമാകുന്നിക്കുരുവെന്നെതേടി

കാതമറിയാതെ വന്നതെന്തിനോ

ആരുമറിയാതെയീ ചെളിക്കുണ്ടിലായ്

ആ രഹസ്യം നീ പറയുവാൻ വന്നതോ

 

ഭ്രാന്തനും ...ഞാനും

ഞാന്‍ :   കുന്നിക്കുരു തേടിയലഞ്ഞ ഭ്രാന്താ

               ആയിരമാവര്‍ത്തി പറഞ്ഞു ഞാന്‍

               മുള്ളും മലയും കാടും പടര്‍പ്പും നടന്നു

               മുറിവുകള്‍ പറ്റി മടങ്ങരുതെന്ന്

ഭ്രാന്തന്‍ :    കയറിയിറങ്ങിയ മേട്ടിലൊന്നും

                   തേടിയിറങ്ങിയ കുന്നിക്കുരുവിനെ

                   കാണാതെ മടങ്ങാന്‍ ഭ്രാന്തന് ഭ്രാന്തില്ല

ഞാന്‍ :   അപ്പോഴൊക്കെയും ഞാന്‍ ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചു

               കുന്നിമണികള്‍ കറുത്തിരിക്കുന്നു

               ഇടയിലെവിടെയെങ്കിലും നേര്‍ത്തൊരു

               ചുവപ്പ് മാത്രം നീ തേടരുത്‌

ഭ്രാന്തന്‍ :     ഭ്രാന്തന് ഭ്രാന്തില്ല എന്നത് മറക്കരുത്

                    ചുവപ്പുകള്‍ അന്വേഷിക്കട്ടെ ഈ ഞാന്‍

                    കിട്ടില്ലയെന്നു നീ ഉറപ്പിക്കാതെ

ഞാന്‍ :   കിട്ടുമെന്ന് നീയും ഉറപ്പിക്കരുത്

               ഒരു നിറവും ശാശ്വതമല്ല

               നിറത്തിലൊരു നിറം കലര്‍ത്തിയാല്‍

               മായും ആദ്യ നിറം

ഭ്രാന്തന്‍ :     ഇപ്പോള്‍ ജയിച്ചത്‌ ഞാന്‍ തന്നെ

                    മലയും കാടും കടന്നു ഞാന്‍ പോയി

                    പെറുക്കിയെടുത്ത കുന്നിമണികള്‍

                    ചിലത് നല്ല നിറമുള്ളവ

                    കറുപ്പിന് മായ്ക്കാന്‍ കഴിയാതെ പോയവ

ഞാന്‍ :    വെറുതെയാണ് ഭ്രാന്താ ഇപ്പോഴും

                തോറ്റ് പോയത് നീ തന്നെ ..

                നിങ്ങള്‍ പെറുക്കിയെടുത്ത കുന്നിമണികള്‍

                മുഴുവന്‍ കറുത്തിരുന്നു ..പക്ഷേ

                നീ തോല്‍ക്കാതിരിക്കാന്‍ ഞാന്‍ എന്‍റെ സ്നേഹം 

                മുക്കി ചുവപ്പിച്ചതാണവ 

ഭ്രാന്തന്‍  :   ഇതാ വീണ്ടും നീ തോറ്റിരിക്കുന്നു 

                   ഭ്രാന്തനോട് സ്നേഹം എന്ന് നീ 

                   ലോകമറിയെ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു 

                   ഭ്രാന്തന്‍ വീണ്ടും ജയിച്ചിരിക്കുന്നു 

ഞാന്‍  :    ശരിയാണ് ഭ്രാന്താ, 

                 നിന്‍റെ സ്നേഹമാം ഭ്രാന്തില്‍ 

                 ഞാന്‍ തോറ്റുപോയിരിക്കുന്നു 

ഭ്രാന്തന്‍

നീയും ഞാനും  ഒരേപോലെ
കുറെ നടന്നു അങ്ങുമിങ്ങും
മുടിയലക്ഷ്യമായ് വേഷം മോശമായി
ആളുകള്‍പക്ഷെ നിന്നെ വേഗം തന്നെ
ഭ്രാന്തന്‍ ഭ്രാന്തന്‍ എന്ന് വിളിച്ചു

അവിടെ ഞാന്‍ ജയിച്ചു ഭ്രാന്താ
എന്നെയവര്‍ കഴിവുള്ളവളാക്കി
ചിരിക്കേണ്ട നീ നിന്നെ പഴി പറഞ്ഞ
ഈ ലോകമെന്നെ ഒരിക്കലും പറയില്ല

നീ ഉരുട്ടിയുരുട്ടി മുകളില്‍ എത്തിച്ച
ആ കല്ല്‌ ഞാന്‍ കൈക്കലാക്കി എപ്പോഴേ
നീയറിയാതെ ആ കല്ല്‌ ഇപ്പോള്‍ എന്‍കയ്യില്‍
ഇനി ഞാന്‍ ഒന്നുറക്കെ ചിരിക്കാം നിന്നെ
തോല്‍പ്പിച്ചവളുടെ  ക്രൂരമായ ചിരി

ആ കല്ല്‌ ലേലത്തില്‍ വെക്കും
നാറാണത്തുഭ്രാന്തന്‍ ഉരുട്ടിയ കല്ല്‌
ആളുകള്‍ ഓടിയടുക്കും ചോദ്യവുമായ്
എങ്ങനെ കിട്ടി ? എവിടുന്നു കിട്ടി ?

വീണ്ടും ഞാന്‍ ഉറക്കെ ചിരിക്കും
നീ അങ്ങ് മലയുടെ മുകളില്‍ നിന്ന്
പണ്ട് പണ്ട് ചിരിച്ച അതേ ശബ്ദത്തില്‍
ഭ്രാന്താ നിനക്ക് ഭ്രാന്തില്ലാരുന്നുവെന്ന്
ലോകത്തെമ്പാടും ഓടി നടന്നു ഞാന്‍ പറയും

ലോകമറിയട്ടെ ഭ്രാന്തന്‍റെ ഭ്രാന്തന്‍ ചേഷ്ടകളുടെ കഥ
ഒരിക്കല്‍ ഉരുട്ടി കയറ്റിയിട്ടു വീണ്ടും താഴേക്കെറിഞ്ഞു
കൈകൊട്ടി ചിരിച്ചിരുന്നില്ലേ നീ
നീ ഉരുട്ടിയെടുത്ത നിന്‍റെ ഭ്രാന്തിന്‍റെ നേര്‍ രൂപം

മൌനം മറുപടിയല്ല ..നീ പറഞ്ഞേ മതിയാവൂ
അന്ന് താഴെ ആ കല്ല് വീണു മരിച്ചവളുടെ വിധി
നീ ചിരിക്കുമ്പോള്‍ പ്രാണന്‍ പോയവളെ നീ
കണ്ടതല്ലേ ..എന്നിട്ടും വീണ്ടും വീണ്ടും ചിരിച്ചില്ലേ

വരിക ലോകമേ ..അറിയുക ഈ ഭ്രാന്തന്‍റെ
ഭ്രാന്തില്ലായ്മയുടെ കഥ ..ക്രൂരതയുടെ കഥ
ഇനി ഈ കല്ല്‌ ഞാനും ഉരുട്ടും ഇവിടുന്ന്
ഉരുട്ടിയങ്ങറ്റം വരെ ..പിന്നെ താഴേക്ക്‌

ഭ്രാന്താ .നീ മാത്രം നീ മാത്രമറിയണം ..
ഞാന്‍ നിന്നെ പോലെ ഭ്രാന്തിയല്ല ...
ചിരിക്കരുത് നീ വീണ്ടും കൈകൊട്ടി
ചിരിക്കരുത് ഭ്രാന്താ വീണ്ടും നീ ..ചിരിക്കരുത്